Smartfon lub tablet psuje rodzinne relacje. Specjaliści z Mazowsza biją na alarm

Z roku na rok rośnie średni czas korzystania z internetu w Polsce. Zgodnie z badaniami przeprowadzanymi regularnie wśród młodzieży, w 2022 roku w dni robocze wynosił on średnio 5 godzin 36 minut (podczas gdy w 2020 – 4 godziny 50 minut), a w weekendy – 6 godzin 16 minut. Dzieci biorą przykład z rodziców, którzy także nie mogą obyć się przez większość dnia bez telefonu.

Obecnie aż 89% użytkowników internetu korzysta z niego głównie za pośrednictwem smartfonów, a pierwsze telefony z dostępem do sieci dzieci otrzymują średnio już w wieku 8 lat. Właśnie ze względu na te niepokojące dane, pojawiła się potrzeba podniesienia świadomości na temat konsekwencji wynikających z uzależnień od nowych technologii.

Anna Brzezińska, członkini zarządu województwa mazowieckiego, inicjatorka kampanii twierdzi, że w dzisiejszym świecie, gdzie technologia jest nieodłączną częścią codzienności, łatwo zapomnieć, jak ważna jest jakość relacji z dzieckiem. Kampania „Widzę Cię! Słyszę Cię!" ma zwrócić uwagę na ten istotny problem współczesnych rodziców – phubbing rodzicielski, czyli ignorowanie dziecka na rzecz spędzania nadmiernej ilości czasu z telefonem.

Autorzy kampanii, która ma ruszyć wraz z nowym rokiem szkolnym i potrwać 2 lata chcą przypomnieć rodzicom, jak ważny jest bezpośredni kontakt z dzieckiem. To kształtuje jego emocje, poczucie bezpieczeństwa oraz więź z najbliższymi.

Kampania „Widzę Cię! Słyszę Cię!" będzie tworzona przez Mazowieckie Centrum Polityki Społecznej w partnerstwie z Krajowym Centrum Przeciwdziałania Uzależnieniom, Kuratorium Oświaty w Warszawie oraz Mazowieckim Samorządowym Centrum Doskonalenia Nauczycieli.

„Phubbing" to wszechobecne zjawisko, choć samo pojęcie jest jeszcze mało znane. Powstało ono z połączenia dwóch wyrazów: „phone" (telefon) i „snubbing" (lekceważenie). To nic innego, jak ignorowanie drugiej osoby przez korzystanie z telefonu komórkowego w jej obecności. Motywacją do zatopienia się w telefonie może być tak samo przeglądanie mediów społecznościowych czy granie w gry, jak i pisanie wiadomości czy sprawdzanie maili – również tych służbowych. Phubbing to problem zagrażający nie tylko relacjom rodzinnym, ale mający także wpływ na zdrowie psychiczne młodszych pokoleń.

- Postępu technicznego nie odwrócimy i nie taki jest cel tej akcji. Chodzi nam o zachowanie równowagi w tym, z czego korzystamy my dorośli i nasze dzieci. Zarekomendujemy placówkom doskonalenia nauczycieli uwzględnienie zagadnienia uzależnień behawioralnych w szkoleniach kierowanych do pedagogów – przekonuje Wioletta Krzyżanowska, Mazowiecka Kurator Oświaty.

To, że coś złego dzieje się w relacjach między rodzicami a dziećmi potwierdzają także autorzy badania pt. „Brzdąc w sieci 2.0”. Informują, że maluchy często otrzymują smartfona lub tableb w nagrodę lub żeby uspokoić. Tak najczęściej wyjaśniają rodzice to, że ich kilkuletnie dzieci dostają do rąk te urządzenia. Eksperci nie mają wątpliwości, że to bomba z opóźnionym zapłonem. Za chwile spokoju dzięki grze czy bajce na ekranie rodzice i dzieci mogą słono zapłacić już w szkole.

Jak wskazują wyniki badań, im starsze dziecko, tym bardziej wydłuża się czas spędzany przez nie w sieci, kosztem innych aktywności. Wielu rodziców przyznaje, że wykorzystują te urządzenia po to, żeby dzieci wykonywały zadania na których im zależy, np. zjadły obiad, poszły spać jak najszybciej, a także żeby uspokoić dziecko gdy płacze. Tymczasem stosowanie ekranu jako nagrody skończy się tym, że ten przedmiot stanie się przedmiotem pożądania, a stąd tylko krok do uzależnienia.

Naukowcy zauważyli także, że nadużywanie ekranów jest szczególnie niebezpieczne dla dzieci z tzw. trudnym temperamentem, u których występuje gorsza kontrola zachowania. Dawanie im urządzenia ekranowego jest jak dolewanie benzyny do ognia. Zgodnie z rekomendacjami międzynarodowych towarzystw pediatrycznych dzieci do 2 roku życia w ogóle nie powinny mieć kontaktu z ekranami, a nieco starsze - nie więcej niż 1 godzinę dziennie. Poza tym powinny to być treści wysokiej jakości, czyli dostosowane do wieku rozwojowego, takie z których dzieci naprawdę mogą skorzystać.