Naturalny antybiotyk w domowej apteczce

Dobroczynne właściwości czosnku znane były już 6 tys. lat temu w Azji Środkowej. W Starożytnym Egipcie miał tak dużą wartość, że traktowano go jak pieniądz. Rzymscy robotnicy i żołnierze żuli czosnek przed bitwą, Słowianie twierdzili, że chroni przed ukąszeniami żmii. W Afryce rybacy smarując swe ciała czosnkiem zabezpieczali się przed krokodylami, w Polsce służył do odpędzania wampirów.

Obecnie czosnek jest uprawiany prawie wszędzie. Do Polski przywędrował w średniowieczu, wraz z karawanami kupców wschodnich. Znanych jest ponad trzysta jego rodzajów, (u nas, w stanie dzikim występuje czosnek niedźwiedzi, zielony, wężowy, syberyjski) najpopularniejszy jest ten, z białą łuską. Czosnek jest rośliną  o wszechstronnym  działaniu. Służy jako przyprawa, afrodyzjak i lek. Ma działanie bakteriobójcze i grzybobójcze, dlatego właśnie od dawna stosowany jest w medycynie.

W swoim składzie chemicznym czosnek zawiera lotne związki siarkowe i bakteriobójcze, olejki eteryczne, błonnik, cukry oraz organiczne związki siarki, takie jak alliina i skordynina A i B. Zmiażdżone, świeże ząbki wydzielają allicynę, substancję, która posiada silniejsze działanie antybiotyczne niż penicylina czy tetracyklina.

Długo przed wynalezieniem antybiotyków, czosnek był stosowany do zwalczania różnego rodzaju chorób – i to od gruźlicy aż po dur brzuszny. Dzięki swoim zdolnościom zwalczania bakterii powodujących różne infekcje, z powodzeniem jest używany w leczeniu bólu gardła, przeziębień, gryp, zapaleniu oskrzeli i płuc, infekcji ucha, przewodu pokarmowego, pomaga również w odbudowaniu populacji przyjaznej bakterii po odbytych kuracjach antybiotykowych. Jego działanie jest zbliżone do działania niektórych antybiotyków, niszczących bakterie chorobotwórcze w układzie pokarmowym i oddechowym, nie ma jednak ich negatywnych skutków. Czosnek jest wspaniałym lekiem odkrztuśnym stosowanym przy ostrym i przewlekłym zapaleniu oskrzeli, kokluszu i oskrzelowej astmie, jak również przy zapaleniu zatok, przewlekłym katarze, gorączce siennej i zapaleniu śluzówki nosa. Działa napotnie, przez co pomaga obniżyć gorączkę.

Czosnek jest stosowany w różnych postaciach: świeży, suszony, liofilizowany, sproszkowany lub kapsułkowany. Najbardziej aktywny jest surowy, świeżo rozdrobniony. Poddany obróbce termicznej traci swoje właściwości bakteriobójcze, zachowuje jednak aktywność przeciwgrzybiczą i działa jako antyutleniacz. W tabletkach czy aerozolach również zachowuje swoje właściwości pod warunkiem, że jest prawidłowo przetworzony, czyli nie dochodzi do zniszczenia jego związków czynnych, które chemicznie są bardzo nietrwałe. Niestety swoje właściwości zatraca podczas smażenia czy gotowania. Stosując czosnek profilaktycznie należy codziennie spożywać jeden jego duży ząbek przegryzając zieloną natką pietruszki, świeżą miętą, tymiankiem czy selerem. Nieprzyjemny zapach eliminuje także czerwone wino. Najlepiej smakuje jako dodatek do sałatek, oliwy z oliwek (sos winegret), pomidorów; amatorzy jadają go z mlekiem, miodem czy cytryną.

źródło: Świat Zdrowia